Czerwona szkoła

CZERWONA SZKOŁA

Ewidencja studentów Uniwersytetu Krakowskiego z XV i XVI wieku, wymienia m. in. kilkanaście imion z dopiskiem – „z Krobi” „Jan z Krobi” „Miłosz z Krobi” „Wincenty z Krobi”. Fakt ten można uznać za świadectwo, iż w Krobi była dobra szkoła parafialna, która przygotowała wielu uczniów na studia uniwersyteckie. Poziom nauczania był wysoki, skoro aż dziesięciu uczniów studiowało w I poł. XV w. na świeżo odrestaurowanej Akademii Krakowskiej. Jeśli za podstawę wziąć wielkość miasteczka, jest to jeden z najwyższych współczynników w skali ogólnokrajowej. Dwóch krobian ukończyło Akademię ze stopniem bakałarza, a jeden magistra. W XV/XVI w. zarejestrowano stu osiemnastu studentów, z tego z Krobi trzydziestu dwóch. Trudno powiedzieć, gdzie znajdował się pierwszy budynek szkoły parafialnej – wiemy jednak, że zapisy na ten temat mówią o budynku, który przysłaniał front kościoła farnego od strony ulicy. Następna wzmianka o szkole w Krobi znajduje się w aktach konsystorskich z r. 1667, z okazji wizytacji archidiakona śremskiego Jana Wolskiego: „Budynek szkolny styka się z cmentarzem i jest całkowicie zniszczony…” W 1809r. budynek szkoły w Krobi miał jedną większą izbę i mieszkanie dla nauczyciela. Komisja Edukacji Narodowej zobowiązała władze miasta do powiększenia obiektu szkolnego jeszcze o jedną izbę lekcyjną i jeszcze jedno mieszkanie dla drugiego nauczyciela.

W 1809r. budynek szkoły w Krobi miał jedną większą izbę i mieszkanie dla nauczyciela. Komisja Edukacji Narodowej zobowiązała władze miasta do powiększenia obiektu szkolnego jeszcze o jedną izbę lekcyjną i jeszcze jedno mieszkanie dla drugiego nauczyciela. Na poprawę warunków nauczania czekano aż trzydzieści lat. Władze miasta ustaliły, że na miejscu dawnej kasztelanii biskupiego zamku, na tzw. Kopcu Zamkowym na fosie zostanie wystawiona nowa szkoła. W latach 1832 – 44 wybudowano nowy budynek, który przetrwał ponad 100 lat i spełniał swą funkcję nieprzerwanie. Od roku 1825 wprowadzono obowiązek nauczania dla tych dzieci, którym dom rodzinny nie zapewniał nauczania indywidualnego w domu. W „Gazecie Polskiej” z roku 1848 wspomina się, iż budynek szkoły krobskiej jest okazały, ale liczba dzieci przyrasta tak szybko, że niebawem obiekt ten nie pomieści wszystkich. W roku 1867 do szkoły katolickiej w Krobi uczęszczało już trzysta trzydzieści troje dzieci. W roku 1896 miasto przekazało drugi obiekt na rzecz szkoły – był to budynek przy ul. Kobylińskiej, równocześnie budowano szkołę dla parafii ewangelickiej obok ewangelickiego kościoła
i plebanii (szkołę uruchomiono w 1897 roku).

Wówczas to do szkoły uczęszczało czterystu sześciu uczniów katolików, a sześćdziesięciu dwóch uczniów uczęszczało do szkoły ewangelickiej.
W połowie XVIII wieku uczono czterech przedmiotów: podstawy pisania i czytania, rachowania, chrześcijaństwa, ogrodnictwa , lecznictwa i leczenia bydła. Podczas okupacji szkoła katolicka została zamknięta, a w jednym z budynków znajdowały się koszary dla młodzieży niemieckiej – organizacji Hitler – Jugend. Jeszcze w okresie trwania działań wojennych rozpoczęto nauczanie w szkole – było to 12 lutego 1945 roku. Stan liczebny w dniu 5 maja 1945 wynosił trzysta pięćdziesiąt ośmioro dzieci, które uczyły się w dziewięciu oddziałach. Był to bardzo trudny okres w historii szkoły. Jeden z byłych uczniów p. Józef Szczepaniak, tak wspomina tamte czasy: „Liczyłem 12 lat, kiedy po ustaniu działań wojennych w 1945 roku mogłem pierwszy raz pójść do szkoły w Krobi. Stary budynek miał sześć pomieszczeń klasowych – po trzy na parterze i na piętrze. Również na piętrze mieścił się pokój nauczycielski i kancelaria kierownika szkoły. Rok szkolny 1966/67 był szczególny, przełomowy, gdyż rozpoczęła się realizacja nauczania w ośmioletniej szkole podstawowej. Naukę rozpoczęło pięciuset sześćdziesięciu sześciu uczniów w osiemnastu oddziałach. Jednak warunki pracy w szkole na fosie, zwanej „Starą szkołą”, z roku na rok pogarszały się. Ze względu na bezpieczeństwo, po zamknięciu obiektu, kontynuowano nauczanie w sześciu punktach miasta, szkoła funkcjonowała na dwie zmiany. Rozpoczęto starania o budowę nowej szkoły. Dzięki ogromnemu zaangażowaniu rodziców uczniów, staraniom ówczesnego Komitetu Rodzicielskiego oraz władz miasta, uzyskano zezwolenie i fundusze na uruchomienie nowej placówki.
W 1976 roku rozpoczęto budowę, która trwała 3 lata.”